Ons laaste dag in Berlyn het ons afgeskop met 'n besoek aan die meer waarna die woonbuurt Wannsee vernoem is. Behalwe vir die oulike meerhawe, is die woonbuurt die tuiste van die mooiste (en grootste, en sekerlik duurste) huise wat ons in Berlyn gesien het. Dit maak seker sin om so 'n duur woonbuurt langs 'n meer te hê.
Daarna het ons die trein verder geneem na 'n staddeel waarvan geen toeristegids oor Berlyn vir jou iets sal vertel nie: Potsdam, heel in die suide. Die rede hoekom die Berlynse toerismegidse vir jou niks daaroor vertel nie, is seker omdat hulle nie wil hê jy moet al jou tyd (en geld) daar spandeer nie, want dis amper net so veel die moeite werd om te besoek as Berlyn self. Die voorstad is self ryk in besienswaardighede, van die Fortunaportal en Nikolaikirche by die ou mark, tot die ou stad en eie Brandburger Tor. Ons het ongelukkig nie eens 'n fraksie gesien van wat hierdie staddeel te bied het nie (bv. Paleis Sanssouci, die Hollandse kwartier, Einsteintoring en vele meer), maar dis definitief op my to-do lysie vir wanneer ek eendag terugkom. En hopelik het hulle teen daardie tyd die nogsteeds die oulike dinosaurus uitstalling by die stasie.
Terug by die hoofstasie, was dit eers tyd om ons bagasie (wat ons oppad terug middestad toe opgetel het by die hostel) te stoor, waarna ons 'n ligte middagete by Burger King genuttig het. Dis werklik jammer hierdie manne wil nie hul deure oopmaak in SA nie. Die Whopper (met regte egte tamatieskywe) is 10 keer beter as die Big Mac, en dis nie so duur soos McD's in Europa nie.
Hierna was dit weer tyd om ons geluk te probeer in die tou by die Reichstag. En watse geluk het ons nie gehad nie! 10 minute, toe's ons in. Wel, "in", beteken maar net jy begin beweeg deur die streng lughawe-tipe sekuriteit om in te kom. Ek sou 'n foto daarvan geneem het, maar dit is ook verbode. Deur sekuriteit, neem jy die 5 verdiepings op na die dak (snaaks, dit voel soos baie meer as jy dit van onder af kyk) vanwaar jy 'n panorama uitsig op die stad het. Jy kan selfs verder gaan, op met die spiraal-loopvlak tot by die toppunt van die glaskoepel bo-op die dak, hoewel dit nie sulke mooi fotos maak nie (die glas is 'n bietjie vuil). Ek het darem 'n panorama video geneem, en sal dit later op my website laai.
Ons voorlaaste stop vir die dag, was die Ingenieurswese museum. Dit was 'n fout. In hierdie museum moet jy óf 'n dag spandeer, óf glad nie besoek nie. Dis seker 'n stuk of vier geboue, met elkeen 'n hele vloer vol uitstalling van een of ander tipe ingenieurswese ontwikkelingsveld. Ek het net regtig kans gehad om ordentlik deur die telekommunikasie en rekenaar uitstallings te loop, en vinnig (dit was plek-plek letterlik 'n drafstappie) deur die seevaart en lugvaart uitstallings. By die voertuie, treine en vele meer het ek glad nie uitgekom nie.
Wat hierdie museum regtig besonders maak, is dat hulle 'n REUSE versameling vliegtuie en ou meganiese rekenaars het. Soos 'n mens egter te wagte kan wees, is die rekenaars egter almal Duits, wat beteken jy sien niks van die Britse en Amerikaanse bydraes tot die bedryf nie. Maar nogsteeds, twee of drie ekstra ure in daardie museum sou bitterlik handig gewees het.
Oppad na ons laaste stop vir die dag, het ons kans gekry om te loop deur 'n ander (sekerlik minder gegoede) deel van Berlyn. Twee goed wat 'n mens hier opval, is die strak argitektuur, en die volop kuierplekke. Hierdie drie strate het seker meer kuierplekke as die hele Stellenbosch. Die goed sit letterlik drie of vier geboue uitmekaar.
Ons laaste stop vir die dag was by die Berlin Tempelhof lughawe, waar die Lugbrug gedenkmaal opgerig is. Daar was op daardie stadium nog kranse om die gedenkmaal, met die onmiskenbare Suid-Afrikaanse vlag op een van hulle.
Na 'n bietjie ligte vermaak op die U-bahn ('n ou wat van wa tot wa gaan en kitaar speel) was ons weer terug by die hoofstasie, om vinnig 'n verversing te geniet en foto's af te laai voordat ek op die ICE geklim het terug Dortmund toe. Daar aangekom, was dit tyd om vinnig 'n trein te soek tot in Wuppertal. Ek loop toe na die S-bahn platform toe, sien 'n trein staan, en draai om om teen die bord te kyk of dit die regte trein is. Toe ek sien dat dit wel is, toe ry dit. Onder normale omstandighede, sou dit nie 'n probleem gewees het nie: die S-bahn ry elke halfuur of elke uur tussen Duesseldorf (via Wuppertal) en Dortmund... maar nie op Sondae nie. Nee, dan ry die laaste trein om 1h, wat presies die een is wat ek sopas gemis het.
Die volgende trein was Maandag se eerste streekstrein, wat 'n wye boog maak om Wuppertal om te gaan draai by Essen en Duesseldorf lughawe. Ek sou waarskynlik dieselfde tyd aangekom het in Wuppertal as ek vir die volgende S-bahn gewag het, maar dan sou ek nie kon slaap nie: die perron is 'n bietjie koud en daar's die heeltyd mense wat jou lastig val.
Om 5h kon ek dus die S-bahn neem van Duesseldorf na Wuppertal, en 6h Maandag-oggend kon ek weer in my eie bed klim.
Friday, May 18, 2007
Berlin Sonntag
