Gisteraand het die IST (International Students Team) vir ons 'n bietjie op 'n toer deur die stad geneem, en na die tyd het ons gaan bowling speel. Vet pret, en natuurlik was Ma se kamera daar om als te verewig vir die nageslag.
Vanoggend het ek besef my buskaartjie is 'n dubbelsnydende swaard. Aan die een kant, het ek die gemak en gerief om elke dag nie die hele pad opdraand te loop kantoor toe nie. Aan die ander kant, moet ek saamleef met die gevolge van die verkeerde bus kies van my twee opsies.
Beide opsies (die 603 en die Uni-Express, oftewel die "E" bus) vaar elke 20 minute, ry ewe vinnig, en bring my by my bestemming. En by beide is daar 'n opwaartse staptog ook betrokke.
Vir die 603, hoewel dit van digby my voordeur vertrek (wel, amper digby: dis omtrent so 2 verdiepings se trappe op), moet ek 'n entjie van my kampus af afklim en die laaste (steilste) deel van die bult self aanpak. Met die E-bus, moet ek eers 'n verdere 8 verdiepings se trappe klim (I kid you not, ek het hulle vanoggend afgetel: die trappe is netjies uitgelê in 20 halfverdieping sarsies) tot by die bushalte, maar kan van daar af tot by my kantoordeur ry.
Vanoggend het ek die fout gemaak om die E-bus te neem. Nie net het die jafel laat opgedaag nie (natuurlik gebeur dit: ek kan nie onthou dat die 603 al ooit betyds was nie), maar hy's absoluut sy tyd geneem by elke stop (waar die 603 al amper wegtrek met mense in die deur), plus hy't by die een bushalte gestop om vir hom 'n pakkie sigarette te gaan koop by die kafee. Belaglik.
Dit lyk my ek neem maar in toekoms die 603 en die bult by Hermannshöhe.
Wednesday, April 4, 2007
Bowling und Busse
